Krzysztof Kieślowski

Krzysztof Kieślowski swym talentem na trwałe zapisał się w historii kinematografii. Zanim rozpoczął naukę na wydziale reżyserii w Łodzi, pracował jako garderobiany (m.in. Łomnickiego, Dziewońskiego, Bardiniego) w Teatrze Współczesnym w Warszawie.
Karierę rozpoczął od krótkich filmów dokumentalnych. Z czasem jego nazwisko zaczęto kojarzyć z "kinem moralnego niepokoju". Obrazem "Podwójne życie Weroniki" odszedł od tematyki związanej z problemami współczesnej Polski. Tak rozpoczęła się jego kariera międzynarodowa. Największą sławę przyniósł Kieślowskiemu tryptyk "Trzy kolory", za który otrzymał wiele prestiżowych nagród.
Oryginalne filmy Kieślowskiego ukazują specyficzne, destrukcyjne relacje międzyludzkie, cechuje je charakterystyczny, niepowtarzalny klimat, nastrojowość i artyzm. Jako wielki autorytet w dziedzinie filmu wykładał reżyserię i scenopisarstwo na uczelniach w Katowicach, Berlinie, Helsinkach, Łodzi. Za wybitny wkład do kultury ruchomego obrazu został w 1990 r. honorowym członkiem Brytyjskiego Instytutu Filmowego, a w 1995 r. członkiem Akademii Filmowej w USA. W 1994 r. podjął decyzję o zakończeniu swojej kariery filmowej.
Zmarł 13 marca 1996 r. Jest pochowany na Starych Powązkach w Warszawie. W 1998 roku w Alei Gwiazd w Łodzi odsłonięto jego gwiazdę.

Reżyser filmów dokumentalnych i fabularnych. Był synem urzędniczki i inżyniera budownictwa. Uczęszczał do szkoły pożarnictwa we Wrocławiu. W latach 1957-62 był uczniem Liceum Technik Teatralnych. Przez rok pracował jako garderobiany m. in. Tadeusza Łomnickiego, Edwarda Dziewońskiego, Aleksandra Bardiniego, Zbigniewa Zapasiewicza w warszawskim Teatrze Współczesnym. W 1964 dostał się (za trzecim razem) na Wydział Reżyserii w PWSTiF w Łodzi. Debiutował w 1968 roku telewizyjnym filmem dokumentalnym "Zdjęcie". Przez pewien czas pracował w Wytwórni Filmów Dokumentalnych. Od 1974 roku członek Zespołu Filmowego "Tor". Współpracował z telewizją realizując dla niej filmy dokumentalne i fabularne oraz widowiska teatralne (m. in. "Dwoje na huśtawce"). Jako reżyser teatralny wystawił m. in. własną sztukę pt. "Życiorys" w Teatrze Starym w Krakowie w 1978 r. Od 1971 roku należał do Stowarzyszenia Filmowców Polskich, w którym w latach 1978-81 pełnił funkcję wiceprezesa.
Za swoją twórczość filmową otrzymał dziesiątki nagród i wyróżnień, był laureatem "Felixa" - nagrody Europejskiej Akademii Filmowej. Wykładał reżyserię i scenopisarstwo na uczelniach w Katowicach (1979-82), Berlinie (1984), Helsinkach (1988) oraz w Szwajcarii (1985, 1988, 1992) i Łodzi (1993-96). W 1990 roku został honorowym członkiem Brytyjskiego Instytutu Filmowego za "wybitny twórczy wkład do kultury ruchomego obrazu". W 1995 został członkiem Akademii Filmowej w USA.

W 16 października 1998 roku na ulicy Piotrkowskiej w Łodzi odsłonięto jego gwiazdę w nowo powstałej Alei Gwiazd (w okolicach Hotelu Grand i kina "Polonia").
W grudniu 2000 roku senat Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach nadał jego imię Wydziałowi Radia i Telewizji.