obejrzałem jak do tej pory-pierwsze 6 odcinków i jak dla mnie ta część
jest najsłabsza,może nie wyczuwam niuansów,ale film jest udziwniony i sam motyw kazirodztwa nie jest dość wyraźnie zarysowany i nie mam tu na myśli jakiejś sceny łóżkowej.

'Ważniejszy' emocjonalnie dla dziecka jest ten ojciec,który wychowa a nie jakiś gościu co dziecko zrobił jego matce-tak ja to rozumuje i autorytet tego rodzica nawet jeśli on nie jest ojcem 'genetycznym' powinien byc utrzymany.

Film dla mnie robi wrażenie trochę wymuszonego i udziwnionego dramatu z histeryczką Biedrzyńską wyglądającą jak zombie.

e tam Bierzyńska urodziwa jest, idealnie się sprawdziła w roli młodej niepokornej:)

myślę, że motyw kazirodztwa był tylko kanwą, mającą zwrócić uwagę na coś ważniejszego; motywem wiodącym ma być 4. przykazanie - czcij ojca swego i matkę swoją. jak wszystkim przykazaniom [wg dogmatów wiary] - mamy być im posłuszni niejako z marszu, bezkrytycznie, bezrefleksyjnie.
pamiętając o tym, że u podstaw naszych relacji z rodzicami ma leżeć to właśnie przykazanie - nie dopuszczamy się pewnych zachowań. pomimo silnych emocji, jakie nami targają.
mój szalenie niepokorny pod wieloma względami znajomy powiedział ostatnio: nie wiem, czy potrafiłbym tak powiedzieć do swojej mamy.

w moim odczuciu rewelacyjna Adriana Biedrzyńska dokonała próby zamachu na bardzo ważne, regulujące nasze relacje i życie przykazanie. być może obecność Artura B. miała zobrazować obecność siły wyższej, drzemiącej w nas - troszkę taki głos sumienia - prowadzący do opamiętania.

sam film może miał się wydawać taki - wymuszony? ponieważ Anka sięgnęła po wygodną, co nie znaczy, że prawdziwą interpretację swoich emocji? kiedy człowiek się czegoś boi, dokonuje przeniesień emocji, racjonalizacji; ucieka od realności [np - nie była pewna, że to akurat Jarek?] wtedy świat wygląda odrobinę lepiej [nawet, jeśli tylko przez chwilę].