Typowe dla Kieślowskiego skomplikowanie sytuacji do maksimum. Nic nie jest czarne, albo białe. Dlatego filmy Kieślowskiego nie są łatwe, ale są za to niesamowicie wciągające. Co do tego epizodu. Z jednej strony Hanka okazuje się wspaniałomyślna, bo pomimo poważnej dysfunkcji męża postanawia z nim zostać. Jednak potrzebuje tego, czego mąż dać jej nie może. Szuka tego u innych. Jednocześnie nie chce odejść od męża. Dlaczego? Bo go kocha? Bo daje jej bezpieczeństwo, miłość, zrozumienie? Ciekawe jest też jej rozgraniczenie miłości od seksu. Dosyć nie typowe dla płci pięknej.

Tak na myśl przywodzi mi to pewien odcinek "House'a" w którym to jedna z pacjentek żyje z mężem w wolnym związku. Tam też wyraźnie rozgraniczony jest seks od miłości. Oboje partnerów daje sobie wolną rękę i swobodę w wyborze kochanków. Co ciekawe korzysta z tego tylko żona :). Temat dosyć intrygujący i jak widać nie nowy.

Masz rację. Chociaż nie wiem, czy rozgraniczenie miłości od seksu jest tak bardzo nietypowe dla płci pięknej. Kobiety przejmują coraz więcej zachowań, wcześniej uważanych za typowo męskie.
PS: Możesz mi napisać, w której serii House'a był odcinek, o którym piszesz?

Ależ proszę :). Sezon VI odcinek 18.

Dzięki

Dokładnie; postawa Romana też jest niejednoznaczna - z jednej strony wydaje się rozumieć zachowanie Hanki, ale pomimo tego stosuje działania takie jak podsłuch, dorabianie kluczy... Niejednoznaczność.

Dokładnie, tak jak we wszystkich częściach dekalogu.

Film na pewno pokazuje jak bardzo skomplikowane są ludzkie relacje. Jednak tak naprawdę według mnie przedstawiona jest tu siła prawdziwej miłosci miedzy kobietą, a meżczyzną ktorej nie jest wstanie zniszczyc tak naprawde nic. Mimo zdrady, mimo naruszonego zaufania mąż wybacza żonie
pomimo okoliczności które i tak nie usprawiedliwiają bohaterki.
A dla Pana Kieślowskiego ogromny podziw i szacunek za całą serię.

Sam się zastanawiałem jakbym się zachował w takiej sytuacji. Tego co prawda nikt nie wie póki się w niej nie znajdzie ale chyba masz rację. Wydaje mi się, że umiałbym zdradę wybaczyć.
Szacunek dla Kieślowskiego niewątpliwy, każda części skłania do myślenia. W jakimś stopniu ditykają one nas samych.

Moim zdaniem to raczej działa jak rysa na szkle, można starać się wybaczyć, ale tak naprawdę w pamięci to pozostanie i przynajmniej ciężko będzie to ciągnąć dalej. Hasło: "prawdziwa miłość przetrwa wszystko", przyznaję, brzmi dobrze, ale nie podpinałbym zdrady pod to. Jeśli ta miłość by była prawdziwa, to nie potrzeba by w niej było osób trzecich. No i przede wszystkim, taka sytuacja, to wielka próba dla charakteru.

"Jeśli ta miłość by była prawdziwa, to nie potrzeba by w niej było osób trzecich"
Masz rację ale w przypadku, gdy dwie osoby kochają naprawdę. Może być tak, że jedna kocha, a drugiej się wydaje

Myślę że najlepszą refleksją filmu była scena początkowa gdy Hanka obiecała nie zdradzać swego męża a mimo to później zrobiła. Potrzebowała wyrządzić krzywdę sobie i jemu, złamać "przykazanie" aby dowiedzieć się czego pragnie od życia. Dekalog IX w przeciwieństwie do wielu innych kończy się pomyślnie i daje ogromną nadzieje, Mimo że nie jest to moja ulubiona część do doceniam bardzo dobrom grę pana Machalicy do którego mam ogromny szacunek. Świetna rola drugoplanowa Joanny Piątek-Góreckiej która zagrała naprawdę pięknie. Ogólnie solidna 7 wystawiona z mojej strony.

Skąd wiesz kiedy zaczęła go zdradzać? Po rozmowie małżonków, gdy Roman rano wsiada do samochodu, widzi Mariusza pod blokiem.
Ten spłoszony, wycofuje się. Może to nie ten sam poranek, a może ten sam. Poza tym Mariusz swobodnie wydzwaniać na domowy numer, swobodnie rozmawia z Hanną, jakby znali się od dawna. Sam mówi, że wysłał jej kartkę po spotkaniu "JAK ZWYKLE". Wyznaje jej miłość, czego nowy kochanek chyba by nie zrobił.
Oglądając, nie miałam odczucia, że to początki romansu, a odczucia to jedyne co możemy mieć, bo w filmie nie ma nic, co by pozwalało stwierdzić, czy zdrady zaczęły się po czy przed rozmową. Dla mnie to ważne, bo jeśli po - niech będzie, że Hannę możemy zrozumieć, ale jeśli przed to wszystko co mówiła mężowi podczas wspomnianej rozmowy, to czysta hipokryzja. Jak dla mnie bardziej niewybaczalna niż sama zdrada.

to wszystko wina blondyny z blondynkami tak to jest blondynki nie upilnujesz ani brunetki też nie ,po co na początku filmu mu zadeklarowała w łózku ze chce z nim być mimo ze jest impotentem by po chwili się kur-wić, i to w jakim stylu jakims załosnym ten ją rżnie a ta z odwróconą głową nie mal się tego brzydi tak jakby jej cipa była odrębną częścią jej ciała która chce zaspokoic ale ją to samą nie obchodzi to wyglądało jak by się dla cipy poświęcała takie załosne to było.

Bardzo dosadnie i bardzo wulgarnie to napisałeś. Nie piętnuję Cię jednak za to, gdyż uważam że takie zachowanie, które swoją postawą prezentowała główna bohaterka, powinno się nazywać po imieniu a nie ubierać w piękne słowa. Scenę łóżkową w której bohaterka odwraca głowę bardzo trafnie ująłeś. Pozdrawiam :)